ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
താരകാകീര്‍ണമായ നീലാംബരത്തിലന്നു
ശാരദശശിലേഖ സമുല്ലസിക്കെ;
തുള്ളിയുലഞ്ഞുയര്‍ന്നു തള്ളിവരുന്ന മൃദു-
വെള്ളിവലാഹകകള്‍ നിരന്നു നില്‍ക്കെ;
നര്‍ത്തനനിരതകള്‍, പുഷ്പിതലതികകള്‍
നല്‍തളിര്‍കളാല്‍ നമ്മെത്തഴുകിടവെ;
ആലോലപരിമളധോരണിയിങ്കല്‍ മുങ്ങി
മാലേയാനിലന്‍ മന്ദമലഞ്ഞു പോകെ;
നാണിച്ചുനാണിച്ചെന്‍റെ മാറത്തു തലചായ്ച്ചു
പ്രാണനായികേ, നീയെന്നരികില്‍ നില്‍ക്കെ;
രോമാഞ്ചമിളകും നിന്‍ ഹേമാംഗകങ്ങള്‍ തോറും
മാമകകരപുടം വിഹരിക്കവേ;
പുഞ്ചിരിപൊടിഞ്ഞ നിന്‍ ചെന്ചൊടി തളിരിലെന്‍-
ച്ചുംബനമിടയ്ക്കിടക്കമര്‍ന്നീടവെ;
നാമിരുവരുമൊരു നീലശിലാതലത്തില്‍
നാകനിര്‍വൃതിനേടിപരിലസിക്കെ;
ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
വേദന സഹിയാത്ത രോദനം തുളുമ്പിടും
മാമകഹൃദയത്തിന്‍ ക്ഷതങ്ങള്‍ തോറും,
ആദരസമന്വിതമാരുമറിയാതൊരു
ശീതളസുഖാസവം പുരട്ടി മന്ദം,
നീയെന്നെതഴുകവേ ഞാനൊരു ഗാനമായി
നീലാംബരാന്തത്തോളമുയര്‍ന്നു പോയി!
സങ്കല്പ്പസുഖത്തിനും മീതെയായ്‌ മിന്നും ദിവ്യ-
മംഗളസ്വപ്നമേ, നിന്നരികിലെത്താന്‍
യാതൊരു കഴിവുമില്ലാതെ, ഞാനെത്രകാല-
മാതുരഹൃദയനായുഴന്നിരുന്നു!
കൂരിരുള്‍ നിറഞ്ഞൊരെന്‍ ജീവിതം പൊടുന്നനെ-
ത്താരകാവൃതമായിച്ചമഞ്ഞനേരം,
ആവെളിച്ചത്തില്‍ നിന്നെക്കണ്ടു ഞാന്‍, ദിവ്യമാമൊ-
രാനന്ദരശ്മിയായെന്നരികില്‍തന്നെ!
മായാത്തകാന്തിവീശും മംഗളകിരണമേ,
നീയൊരുനിഴലാണെന്നാരുചൊല്ലി?
അല്ലിലെവെളിച്ചമേ, നിന്നെ ഞാനറിഞ്ഞതി-
ലല്ലലില്‍ മൂടിനില്‍ക്കുമാനന്ദമേ !
യാതൊന്നും മറയ്ക്കാതെ നിന്നോടു സമസ്തവു-
മോതുവാന്‍ കൊതിച്ചു നിന്നരികിലെത്തി,
കണ്ണുനീര്‍ക്കണികകള്‍ വീണു നനഞ്ഞതാം നിന്‍
പോന്നലര്‍ക്കവിള്‍ക്കൂമ്പു തുടച്ചു മന്ദം,
ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
എന്നാത്മരഹസ്യങ്ങളെന്തും ഞാന്‍ നിന്നോടോതും;
മന്നിനായതു കേട്ടിട്ടെന്തു കാര്യം?
ഭൂലോക മൂഡരായി നമ്മെയിന്നപരന്‍മാര്‍
പൂരിതപരിഹാസം കരുതിയേക്കാം
സാരമില്ലവയൊന്നും-സന്തതം, മമ ഭാഗ്യ-
സാരസര്‍വസ്വമേ, നീയുഴന്നിടേണ്ട!
മാമക ഹൃദയത്തില്‍ സ്പന്ദനം നില്‍ക്കുവോളം
പ്രേമവുമതില്‍ ത്തിരയടിച്ചുകൊള്ളും!
കല്‍പ്പാന്തകാലം വന്നു ഭൂലോകമാകെയൊരു
കര്‍ക്കശസമുദ്രമായ്‌മാറിയാലും
അന്നതിന്‍മീതെയലതല്ലിയിരച്ചുവന്നു
പൊങ്ങിടുമോരോ കൊച്ചുകുമിളപോലും
ഇന്നുമന്മാനസത്തില്‍ ത്തുള്ളിതുളുമ്പി നില്‍ക്കും
നിന്നോടുള്ളനുരാഗമായിരിക്കും!
രണ്ടല്ല നീയും ഞാനുമോന്നായിക്കഴിഞ്ഞല്ലോ!....
വിണ്ടലം നമുക്കിനി വേറെ വേണോ?
ആരെല്ലാം ചോദിച്ചാലു,മാരെല്ലാം മുഷിഞ്ഞാലു-
മാരെല്ലാം പരിഭവം കരുതിയാലും,
ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
താരകാകീര്‍ണമായ നീലാംബരത്തിലന്നു
ശാരദശശിലേഖ സമുല്ലസിക്കെ;
തുള്ളിയുലഞ്ഞുയര്‍ന്നു തള്ളിവരുന്ന മൃദു-
വെള്ളിവലാഹകകള്‍ നിരന്നു നില്‍ക്കെ;
നര്‍ത്തനനിരതകള്‍, പുഷ്പിതലതികകള്‍
നല്‍തളിര്‍കളാല്‍ നമ്മെത്തഴുകിടവെ;
ആലോലപരിമളധോരണിയിങ്കല്‍ മുങ്ങി
മാലേയാനിലന്‍ മന്ദമലഞ്ഞു പോകെ;
നാണിച്ചുനാണിച്ചെന്‍റെ മാറത്തു തലചായ്ച്ചു
പ്രാണനായികേ, നീയെന്നരികില്‍ നില്‍ക്കെ;
രോമാഞ്ചമിളകും നിന്‍ ഹേമാംഗകങ്ങള്‍ തോറും
മാമകകരപുടം വിഹരിക്കവേ;
പുഞ്ചിരിപൊടിഞ്ഞ നിന്‍ ചെന്ചൊടി തളിരിലെന്‍-
ച്ചുംബനമിടയ്ക്കിടക്കമര്‍ന്നീടവെ;
നാമിരുവരുമൊരു നീലശിലാതലത്തില്‍
നാകനിര്‍വൃതിനേടിപരിലസിക്കെ;
ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
വേദന സഹിയാത്ത രോദനം തുളുമ്പിടും
മാമകഹൃദയത്തിന്‍ ക്ഷതങ്ങള്‍ തോറും,
ആദരസമന്വിതമാരുമറിയാതൊരു
ശീതളസുഖാസവം പുരട്ടി മന്ദം,
നീയെന്നെതഴുകവേ ഞാനൊരു ഗാനമായി
നീലാംബരാന്തത്തോളമുയര്‍ന്നു പോയി!
സങ്കല്പ്പസുഖത്തിനും മീതെയായ്‌ മിന്നും ദിവ്യ-
മംഗളസ്വപ്നമേ, നിന്നരികിലെത്താന്‍
യാതൊരു കഴിവുമില്ലാതെ, ഞാനെത്രകാല-
മാതുരഹൃദയനായുഴന്നിരുന്നു!
കൂരിരുള്‍ നിറഞ്ഞൊരെന്‍ ജീവിതം പൊടുന്നനെ-
ത്താരകാവൃതമായിച്ചമഞ്ഞനേരം,
ആവെളിച്ചത്തില്‍ നിന്നെക്കണ്ടു ഞാന്‍, ദിവ്യമാമൊ-
രാനന്ദരശ്മിയായെന്നരികില്‍തന്നെ!
മായാത്തകാന്തിവീശും മംഗളകിരണമേ,
നീയൊരുനിഴലാണെന്നാരുചൊല്ലി?
അല്ലിലെവെളിച്ചമേ, നിന്നെ ഞാനറിഞ്ഞതി-
ലല്ലലില്‍ മൂടിനില്‍ക്കുമാനന്ദമേ !
യാതൊന്നും മറയ്ക്കാതെ നിന്നോടു സമസ്തവു-
മോതുവാന്‍ കൊതിച്ചു നിന്നരികിലെത്തി,
കണ്ണുനീര്‍ക്കണികകള്‍ വീണു നനഞ്ഞതാം നിന്‍
പോന്നലര്‍ക്കവിള്‍ക്കൂമ്പു തുടച്ചു മന്ദം,
ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
എന്നാത്മരഹസ്യങ്ങളെന്തും ഞാന്‍ നിന്നോടോതും;
മന്നിനായതു കേട്ടിട്ടെന്തു കാര്യം?
ഭൂലോക മൂഡരായി നമ്മെയിന്നപരന്‍മാര്‍
പൂരിതപരിഹാസം കരുതിയേക്കാം
സാരമില്ലവയൊന്നും-സന്തതം, മമ ഭാഗ്യ-
സാരസര്‍വസ്വമേ, നീയുഴന്നിടേണ്ട!
മാമക ഹൃദയത്തില്‍ സ്പന്ദനം നില്‍ക്കുവോളം
പ്രേമവുമതില്‍ ത്തിരയടിച്ചുകൊള്ളും!
കല്‍പ്പാന്തകാലം വന്നു ഭൂലോകമാകെയൊരു
കര്‍ക്കശസമുദ്രമായ്‌മാറിയാലും
അന്നതിന്‍മീതെയലതല്ലിയിരച്ചുവന്നു
പൊങ്ങിടുമോരോ കൊച്ചുകുമിളപോലും
ഇന്നുമന്മാനസത്തില്‍ ത്തുള്ളിതുളുമ്പി നില്‍ക്കും
നിന്നോടുള്ളനുരാഗമായിരിക്കും!
രണ്ടല്ല നീയും ഞാനുമോന്നായിക്കഴിഞ്ഞല്ലോ!....
വിണ്ടലം നമുക്കിനി വേറെ വേണോ?
ആരെല്ലാം ചോദിച്ചാലു,മാരെല്ലാം മുഷിഞ്ഞാലു-
മാരെല്ലാം പരിഭവം കരുതിയാലും,
ആ രാവില്‍ നിന്നോടു ഞാനോതിയ രഹസ്യങ്ങ-
ളാരോടുമരുളരുതോമലേ നീ !
0 comments:
Post a Comment